از بین ۴ گروه اصلی مواد مورد استفاده در فرمولاسیون رنگ های پودری، پیگمنت ها معمولا وظایف زیر را بر عهده دارند:
- ایجاد فام
- ایجاد پشت پوشی
- ایجاد ظاهر برنامه ریزی شده در پوشش نهایی (به عنوان مثال در پوشش های پودری متالیک یا چکشی)
بطور معمول بجز پیگمنتهای متالیک یا در موارد خاص، پیگمنت ها در مرحله پریمیکس با سایر مواد فرمول مخلوط می شوند. انتخاب اشتباه در نوع یا مقدار پیگمنتها یا پراکنش ناقص یا غیر یکنواخت آنها در محصول در حال تولید، می تواند منجر به مشکلاتی از جمله موارد زیر شود:
- نایکنواختی فام در بچ های مختلف یک تولید
- نایکنواختی فام پوشش ناشی از تغییرات دمای کوره در هنگام پخت رنگ
- تغییر فام، و رنگ پریدگی فیلم پوشش پودری در هنگام قرارگرفتن در معرض عواملی نظیر نور، حرارت، بخار مواد شیمیایی
- پس دادن رنگ (این اتفاق به این صورت دیده می شود که پس از پخت رنگ، با دست کشیدن روی سطح پوشش، اثر رنگ روی دست بماند)
برای اجتناب از چنین مشکلاتی باید در انتخاب پیگمنت ها و فرایند پراکنش آنها در محمل رزینی دقت شود. برای این منظور در موارد زیر پیگمنت های انتخابی باید شرایط مشابهی داشته باشند و برای محیط کاربری نهایی پوشش مناسب باشند.
１- مقاومت های نوری، جوی، دمایی و شیمیایی
２- با قابلیت دیسپرس شدن در هنگام پریمیکس
در صورتی که پیگمنت های انتخاب شده در فرمول از نظر دپراکنش (دیسپرس شدن) رفتار های متفاوتی داشته باشند، می توان از روشهای خاص یا مواد افزودنی بهبود دهنده برای کمک به فرایند دیسپرس شدن استفاده کرد.
روشهای بهبود دیسپرسیون پیگمنتها در ساخت رنگ:
１- اضافه کردن پیگمنتها به پریمیکس در لا به لای سایر مواد
２- ساختن مستر بچ از پیگمنت های با درصد مصرف کم
３- استفاده از مقدار بهینه ماده افزودنی روانساز (flow agent additive)
４- استفاده از ماده افزودنی دیسپرس کننده در فرمول رنگ
از بین ردیف های فوق ردیف ۳ و ۴ در رنگهای با درصد پیگمنت زیاد توصیه می شوند. این روشها به افزایش براقیت و شفافیت رنگ کمک می کنند.